Als je dit blog leest dan denk ik dat je waarschijnlijk tussen de 20 en 70 jaar oud bent... misschien een gescheiden vrouw met kinderen... of wellicht een glazenwasser met hoogtevrees...
...maar één ding weet ik zeker en dat is dat je leeft!
(Tenzij je natuurlijk net van 10 hoog uit je bakkie gevallen bent...)
Ach, misschien lezen ze in het hiernamaals ook mee maar ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat daar alle kennis al voorhanden is...maar ik dwaal af.
Kijk, we zijn met zo'n zes miljard mensen op die mooie blauwe planeet (en still counting!) en of je nou van een dollar per dag moet rondkomen of dat je van gekkigheid niet weet wat je met je pegels moet doen, we zitten allemaal in het zelfde schuitje.
En dat schuitje heet: Je Leven.
Want of je het nou leuk vind of niet, je zal er toch iets van moeten bakken hier in het ondermaanse. Toch?
Ja, okay, je kan er ook vrijwillig uitstappen natuurlijk als je het niet meer helemaal ziet zitten maar da's een wel erg drastische stap. Bovendien geloof ik nou niet direct dat je daarmee echt al je problemen oplost.
Ja, misschien voor even maar ik ben bang dat die problemen vroeg of later toch weer op je bordje terecht gaan komen...
Anyway, het zit zo: de enige reden dat je hier op aarde bent is om van je ervaringen te leren en zo weer verder te groeien. En vooral van je fouten. En da's heel vaak pijnlijk vallen en dan weer terug omhoog krabbelen.
En helaas stoten heel veel mensen soms wel dertig keer hun kop aan dezelfde steen en dan is het kwartje nog steeds niet gevallen over wat nou precies de bedoeling van dit spelletje hier op die grote knikker is.
Die zien het leven als een noodzakelijk kwaad en hebben geen flauw idee waarvoor ze hier zijn. Die leven er maar op los. Als kippen zonder kop. Meedeinend met de massa. Zich zwaarmoedig door de dagen heen slepend. Elke dag maar weer... Denkend dat alles goed zal zijn als ze met pensioen kunnen.
Goh, als we die er nou eens van kon overtuigen dat ze zelf het roer in handen konden nemen! Dat we ze op hun hart kon drukken dat niet hun baas of regering verantwoordelijk is voor hun welzijn maar dat ze zélf alle touwtjes in handen hebben.
En dat ze vandaag nog zouden kunnen beginnen met écht leven en genieten!
Wat zou de wereld er dán anders uit zien?
Maar helaas... de meeste mensen zouden ons uitlachen. Wijzend op hun huidige 'misfortune'. Het dubbeltje dat ze zijn en dat ze altijd zullen blijven...
Bovendien zullen veel luitjes het niet waarderen. Om de doodeenvoudige reden dat een andere visie dan de hunne te pijnlijk zou zijn om te verdragen. Het felle zonlicht doet tenslotte pijn aan hun ogen dus daarom blijven ze maar liever in het donker.
Gelukkig worden er steeds meer individuen zich wél bewust van hun zelfredzaamheid. Meer en meer mensen nemen het heft in handen en laten zich niet door een wankele economie of bankencrisis uit het veld slaan. Die denken niet: o jee, crisis! Nee, die denken: Hé, kansen!
Hoppa, kijk zo werkt het.
En zorg dat het leven leuk is! Genieten is niet iets waar je je schuldig over moet voelen. Nee, da's juist een essentieel onderdeel van jouw leven. Hoe meer je geniet van alles wat je de hele dag door doet, hoe soepeler alles in je leven zal gaan verlopen.
Denk ook hieraan: elke emotie of gedachte die je op een schaal van 1 tot 10 een voldoende kan geven die draagt bij aan een nóg beter leven.
Dus denk zoiets in de trant van: "Ik ga me voortaan 's-avonds al verheugen op de dag die komen gaat." "En ik ga me enthousiast voelen over de dingen die ik morgen allemaal kan gaan doen. Ik laat me niet meer uit het veld slaan door hindernissen. Het zijn slechts verkeersdrempels op de weg naar succes en geluk".
"En ik probeer blij te worden van de dingen die ik al wél hebt bereikt in het leven. Ook al loopt niet alles van een leien dakje. Het komt goed. Ik hou vertrouwen".
"Ik ga op zoek naar aspecten die mij een goed gevoel geven. "En ik ben God op mijn blote knieën dankbaar over het feit dat ik gezond ben!
We kunnen zo natuurlijk nog wel even doorgaan...en dat moet je ook doen! Elke dag weer opnieuw.
Veel mensen zullen dit misschien lacherig afdoen als zweverige onzin. Als geitewollensokkengelul. Maar ze doen maar. Die hebben nog een lange weg te gaan. Die komen zichzelf nog wel een keer tegen.
Wij niet. Wij zijn vastberaden! Stap voor stap gaan we vooruit. Elke dag weer bouwen we aan ons droomleven!
En let op: voor elke gedachte en emotie die je een cijferwaardering kan geven die ligt tussen de 6 en 10, zul je merken dat de kwaliteit van je leven met sprongen vooruit gaat!
Tuurlijk, die klotedagen met een cijfer 3 of 4 kom je ook vast nog wel eens tegen maar het is zaak daar snel over heen te stappen. Als je straks je gemiddelde dag kan gaan waarderen met een cijfer 7 dan val je straks echt van je stoel als je begint te merken hoe ongelofelijk goed het met je gaat.
Ik val in herhaling maar je moet echt elke dag weer op zoek gaan naar je zegeningen. Verheug je en enthousiasmeer jezelf over de dag die komen gaat. Het valt niet altijd mee maar plak desnoods Post-its op je spiegel in je badkamer met motivatiekreten om jezelf elke dag weer op te peppen.
Denk erom: Alles is geoorloofd! Het is oorlog! Je bent in strijd met je lager zelf, met cynisme en mislukking. Dus pep jezelf op! Deze slag MOET je winnen.
Het is niet altijd makkelijk, Ik weet er alles van. Ook ik word weleens wakker denkend: Gatverdamme!
Maar dat heeft iedereen wel eens van die ochtenden. Of je nou Obama heet of Justin Bieber, of Henk en Ingrid. Die dagen daar ontkom je niet aan. Maar die gaan gelukkig ook weer voorbij.
Maar hou vol. Het gaat je lukken! We geven niet op. Gogogo!
Ik verheug me al weer op morgen! Jij ook?
...enne...plak die Post-its op! ;-)
